“ความทรงจำ” ใน “หนังสือรุ่น”

“ความทรงจำ” ใน “หนังสือรุ่น”

เมื่อพูดถึงอดีตในช่วงมัธยม ใครๆก็คงต้องนึกถึงเพื่อนๆ ครูอาจารย์ สถานที่เก่าๆในโรงเรียน และบรรยากาศในห้องเรียน เมื่อเราต่างเรียนจบกันมาแล้วบางคนก็คงอยากย้อนกลับไปสู่วัยเยาว์ที่ได้ผ่านไปแล้ว แต่ยังคงมีสิ่งๆหนึ่งที่สามารถช่วยให้เราจดจำเรื่องราวต่างๆได้ดี นั้นก็คงเป็นหนังสือรุ่น ทุกๆครั้งที่เราได้หยิบมันมาเปิดดู เราจะอมยิ้มทุกครั้งกับภาพเรื่องราวต่างๆ ที่ถูกบันทึกไว้ในหนังสือรุ่น

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานกี่ปี แต่ถ้าอยู่ดีๆสักวันหนึ่งเราได้ลองหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่ถูกตั้งกองไว้เฉยๆ มาเปิดดูด้วยความสงสัยว่าหนังสือเล่มนี้ มันมีอะไรอยู่ข้างใน เมื่อเปิดเข้าไปแล้วเจอภาพเก่าๆ ที่มีคนยืนเกาะกลุ่มนั่งถ่ายรูป ในสภาพชุดนักเรียน มันจะทำให้เรานึกถึงเหตุการณ์เก่าๆที่มีทั้ง สุข สนุก ฮา แอบเศร้าบางในบางครั้ง วีรกรรมป่วนๆ เรื่องโจ๊กๆ แล้วเราจะย้อนกลับมาถามตัวเองว่าเพื่อนเราเป็นอย่างไหร่บ้าง ตอนนี้ใครทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เปิดจนเกือบถึงหน้าสุดท้าย มักจะมีเบอร์โทร อีเมล์ ที่อยู่ของเพื่อนๆ แต่ละคนอยู่ เคยไหมที่จะลองเสี่ยงโทรไปหาเพื่อนดูว่าจะติดต่อได้อยู่หรือไม่ 

 เส้นทางที่เราวาดไว้มันยาวไกล         เมื่อไหร่จะถึงจุดหมายสู่ปลายฝัน

ล้มแล้วลุกทุกข์แล้วท้อมานานวัน         กว่าทางฝันที่วาดไว้กลายเป็นจริง

ไม่มีใครหลอกที่อยากพ่ายแพ้         แต่อยากได้ดังใจที่วาดหวัง

ไม่อยากเดินบนทางมืดโดยลำพัง      แต่อยากฝังความฝันไว้ ณ ปลายทาง